Wij hebben leren rekenen, maar hoe zit het met onze emotionele intelligentie?

Lieve lezers,

Vandaag wil ik het hebben over iets wat in mijn ogen super belangrijk is. Vanaf jongs af aan wordt ons aangeleerd dat we vrolijk en gelukkig moeten zijn. Stilstaan bij de dingen is verkeerd. Je slecht voelen is abnormaal maar toch voelt iedereen zich wel eens slecht? Wanneer iemand met iets zit en begint te huilen hebben we meteen de neiging om te zeggen 'komt goed' in plaats van hier verder op in te gaan. Dit zorgt ervoor dat we mensen niet de kans geven om over hun gevoelens te praten en dat zorgt voor een isolement. In mijn ogen is dit heel verkeerd, we beschermen onszelf omdat we niet weten hoe wij gepast moeten reageren wanneer iemand zijn of haar verdriet uit. Anderzijds heeft dit gevolgen voor ieder van ons.

Maar de vraag is, waar komt dit van? Ik denk dat het onderwijs dat gegeven wordt te weinig gefocust/voorbereid is op de maatschappij van vandaag de dag. We zijn allemaal bewust dat het drukgevend is en dat we oneindig moeten presteren. We leren veel vaardigheden op de lagere en secundaire school maar men richt zich te weinig op de emotionele intelligentie.

Juist omdat wij in een maatschappij leven waarin wij ons isoleren wanneer wij ons slecht voelen omdat we gelukkig moeten zijn, vind ik dat wij ons hier net tegen moeten verzetten. Hoeveel personen krijgen te maken met burn-outs en depressies? Ik denk dat de periode van kleins af aan tot 18 jaar de kwetsbaarste periode is van ons leven. Ik wil hier later graag in werken omdat ik weet dat de soort opvoeding, de gebeurtenissen die een persoon meemaakt in zijn of haar leven in deze jonge periode een levenslange impact kunnen hebben. Kinderen moeten klaargestoomd worden om naar zichzelf te durven kijken, hoe kunnen ze belangrijke keuzes maken als we in deze samenleving een label krijgen opgeplakt en niet stil staan bij wie we echt zijn en wat we echt willen?

Ik denk dat het belangrijk is om hier meer aan te werken in het onderwijs, op het vlak van de interpersoonlijke intelligentie is het belangrijk om jezelf goed te voelen en jezelf te kennen. Ik heb het gevoel dat vandaag de dag mensen egoïstisch zijn maar toch niet ver genoeg naar zichzelf kijken en eerder hun eigen gevoelens gaan laten verdringen door te grijpen naar de dingen die een kick kunnen geven zoals alcohol en oneindig feesten. Hoe kunnen wij anderen begrijpen als we niet naar onszelf kijken? Hoe kunnen wij weten hoe wij om moeten gaan met anderen als dit ons niet wordt aangeleerd?

Hier hangen naar mijn gevoel veel gevolgen aan vast, zo kan een sociaal isolement leiden tot een groot gevoel van eenzaamheid en het gevoel om zich onbegrepen te voelen. Personen voelen zich eenzaam omdat ze ergens niet begrepen worden en zich te veel gaan voelen omdat ze met gevoelens rondlopen die niet horen binnen deze maatschappij. Ze gaan alles voor zichzelf houden, kroppen hun gevoelens op en krijgen dan het gevoel er alleen voor te staan.

Ook denk ik dat het gevolgen kan hebben voor de omgang met stressvolle situaties. Wanneer wij veel beter emotioneel voorbereid zijn op de maatschappij, zorgt dit ervoor dat wij beter stress kunnen hanteren omdat wij er veel mee bezig zijn geweest om naar ons zelf te kijken, te reflecteren en zo kunnen wij ook dingen veel beter relativeren. Daarnaast denk ik ook dat jongeren het te moeilijk vinden om een juiste keuze te maken in verband met hun studies of andere grote levensbeslissingen aangezien er te weinig gefocust werd op de intrapersoonlijke intelligentie. Hierdoor worstelen personen nog dagelijks met hun identiteit.

Tot slot heeft het ook als gevolg dat wij anderen moeilijk kunnen begrijpen en ons moeilijk in kunnen leven in iemand anders zijn gedachten en gevoelens omdat niet iedereen van nature empathisch is. Zo is vandaag de dag onze maatschappij ook heel egocentrisch ingesteld.

𝕍𝕖𝕖𝕝 𝕝𝕚𝕖𝕗𝕤,

𝕁𝕒𝕕𝕖