Waar is onze diepgang?

Lieve lezers,

Vandaag ga ik het over iets hebben waar ik mij heel hard aan stoor. Ik ben zelf een gelukkig persoon, maar ik struggle dagelijks met wat ik zie. Ik zie dat mensen vaak hun visie af laten hangen van vooroordelen om maar te beginnen. Zo is het bijvoorbeeld dat ouderen klagen over de jeugd van tegenwoordig, ze hebben allemaal geen respect. Langs de andere kant had ik vorige week een incident dat ik een vrouw moeizaam zag lopen naar de bus over de perrons aan het station. Ik bood mijn hulp aan en ze zei:"Nu moeten jullie ook niet afkomen". Ik vroeg mij meteen af waarom ze zo sprak en ze begon mij te vertellen over een groep jongeren. Maar eigenlijk interesseerde mij het op dat moment niet, ik dacht alleen maar eraan hoe ze zo kon reageren op mij en hoe ze mij over één lijn trok met personen waar ik niets mee te maken had.

Daarnaast bevraag ik mij over de relaties tussen mensen, ik heb het gevoel dat er vaak niet eens sprake is van "liefde". Mensen beginnen vaak iets omdat ze zich vervelen, ze affectie missen, zich onzeker voelen of omdat ze iemand willen hebben omdat ze zich eenzaam voelen. Vervolgens zie je alles fout gaan omdat mensen elkaar dingen gaan verbieden. Ik heb zo het gevoel dat mensen soms hun vriend of vriendin zien als hun territorium waar zij de baas over zijn en bepalen voor hem of haar wat zij wel of niet mogen. Als dat liefde is vind ik dat toch iets teleurstellend. Is liefde daarnaast ook op een ander gaan? Het kan natuurlijk gebeuren dat jouw relatie wat verwatert en dat jij je anders gaat voelen, maar is dat nu echt een reden om vreemd te gaan? Als je iemand lief hebt, gun je deze persoon toch alles en wil je dat hij of zij zich gelukkig voelt, niet? Hoe kan men dan geen respect hebben voor de persoon door gewoon te zeggen dat het niet meer werkt?

Ook wanneer mensen vragen of ik een vriend heb en met een nee antwoord krijg ik altijd het antwoord: "Geniet er maar van, voor dat je het weet hang je aan iemand vast". Ik hoef geen tekening hierbij te maken wat mensen hiermee bedoelen. Het lijkt alsof mensen die single zijn iedere week met iemand anders het bed moeten delen. Het is tegenwoordig normaal om zoveel one night stands te hebben en de flierefluiter uit te gaan hangen. Oppervlakkigheid overheerst ons leven.

Hoe denk jij hierover? Let me know!

Veel liefs,

Jade