In gevecht met mijn innerlijke criticus

Lieve lezers,

Ik wil het vandaag met jullie hebben over onze 'innerlijke criticus', het woord zegt het zelf al. Maar wat is de innerlijke criticus nu en wat doet het precies met ons? Het gaat er eigenlijk om dat wij vaak tegen onszelf praten, we bekritiseren onszelf op hetgeen waar WIJ van denken dat we iets minder goed doen, het wijst op onze tekortkomingen. Die innerlijke criticus kan er in bepaalde vormen aanwezig zijn, bij mezelf merk ik vaak op dat ik alles perfect wil doen. En als iets niet perfect loopt, zal ik mezelf wel eens bekritiseren. Het is goed om stil te staan bij hetgeen wat we doen, om dingen nog beter te doen en te reflecteren over onszelf. Maar de innerlijke criticus kan ook een heel zwaar aspect voor ons zijn.

En waarom dan?

Zoals ik zei is het in mijn ogen goed om stil te staan bij onszelf, en telkens onszelf te verbeteren en te blijven reflecteren. Maar volgens mij zijn er bepaalde factoren die bepalen in welke mate onze innerlijke criticus TE kritisch is.

Het verleden

CODEPENDENTIE

Denk maar aan mijn blog over codependentie. Er zijn bijvoorbeeld mensen die een moeilijke jeugd hebben ervaren, waarin zij zich telkens opnieuw en opnieuw zich leren aanpassen aan de behoeften van de anderen ( de ouders ) maar zo, telkens opnieuw tekortschieten in hun eigen behoeften. Ze krijgen de kans niet om zichzelf te leren kennen, noch om grenzen te leren stellen voor zichzelf. Bij deze mensen is de innerlijke criticus overdreven sterk omdat dit de reden is voor een laag zelfbeeld bij deze mensen. Deze criticus geeft hen het gevoel dat ze nooit goed genoeg zullen zijn. En deze zal telkens opnieuw zorgen voor onzekerheid en weinig zelfvertrouwen. Eindconclusie: hij zal geluk in de weg staan, het gevoel om gelukkig te kunnen zijn. Want hoe kunnen mensen gelukkig zijn waarvan hun innerlijke criticus steeds weergeeft dat ze niet goed genoeg zijn?

GEBEURTENISSEN IN HET VERLEDEN EN FAALERVARINGEN

Ik denk dat iedereen wel al eens een moeilijke periode heeft doorgemaakt, een periode waarin steeds slechte gebeurtenissen plaatsvinden. Waarin je begint te denken dat gewoon niets meezit. Als deze periode blijft aanslepen met deze gedachten ga je alleen maar negatiever denken, niet zeer onlogisch. Om dan nog maar te zwijgen over faalervaringen, steeds het gevoel te hebben dat je hetgeen niet bereikt wat je wilt bereiken. Denk maar aan een mensen die scheiden en iemand opnieuw leren kennen, vervolgens weer trouwen en het weer misloopt. Iets vandaag de dag vaak voorkomt, maar trouwen is volgens mij niet niks. Dit doe je enkel wanneer je gelooft in iets en je merkt toch vaak dat mensen zich hierdoor gefaald voelen. Wat als gevolg kan hebben dat je innerlijke criticus eventueel nog kritischer gaat worden tegenover jou op liefdesvlak. Denk maar aan vragen; Ben ik wel goed genoeg? Waarom loopt het altijd fout bij mij? Wat is er mis met mij,...

Perfectionisme

Als perfectionist leg je de lat zo hoog, en vaak zo hoog dat het onrealistisch is. Je hebt telkens een bepaald doel waar je naar wilt streven. En als je kijkt naar de resultaten ben je steeds weer teleurgesteld, het is nooit goed genoeg. Omdat de lat gewoonweg te hoog wordt gelegd. Elke keer opnieuw krijg je dat stemmetje in je hoofd, die zegt dat het meer en beter kan. Ook de codependent kan hier mee in verband gebracht worden, want perfectionisme zal deze personen altijd confronteren met een onrealistische inadequaatheid, gevoelens dat deze persoon nooit goed genoeg zal zijn, noch aantrekkelijk genoeg enzovoort. Perfectionistisch zijn is dan ook een vorm van ontsnappen voor codependenten van de pijnlijke overtuigingen van in het verleden, waarin ze nooit goed genoeg waren.

De huidige maatschappij

Ook is het zo dat de maatschappij wel een bepaalde druk geeft. We moeten allemaal presteren. Vroeger gingen de meeste mensen na het afstuderen werken. Maar nu gaat bijna iedereen studeren, omdat het binnen bepaalde sectoren gewoon moet. Het gaat erom dat we vanalles moeten, er zijn langs alle kanten verwachtingen. Het leven bestaat uit werken, werken en werken. Het is niet voor niks dat er zoveel mensen zijn met een burn-out. Ook die maatschappij zorgt ervoor dat onze innerlijke criticus kritischer wordt.

Conclusie

We kunnen dus vaststellen dat iedereen een innerlijke criticus heeft. En dit vormt bij vele mensen gewoon het geweten, wat gezond is. Maar bij bepaalde mensen is de innerlijke criticus negatief en dat zorgt bij veel mensen dat ze zitten met destructieve gedachten.

Hoe kan je er het best mee omgaan?

Ik heb hieronder enkele tips vanuit mijn visie en ervaring, waar ik mijzelf op probeer te focussen en die mij altijd geholpen hebben. Ik wil niet zeggen dat deze effectief zijn. Maar toch hoop ik stiekem dat deze tips altijd een beetje kunnen helpen.

Sta stil

Ik weet dat wij vaak met vanalles bezig zijn, maar we hebben het nodig om stil te staan bij onszelf. En zeker bij onze innerlijke criticus. Sta stil bij alle negatieve dingen die je zegt over jezelf of wat je dwars zit. Sta stil bij hetgeen wat die energie wegneemt, die energie die nodig is voor te komen tot een juiste balans met onze innerlijke criticus.

Koppel altijd positieve dingen aan de negatieve dingen

Het klinkt misschien belachelijk, maar ik ben er zeker van dat overal iets positief aan te koppelen is. Ook al heeft het maar te maken met je groeiproces als persoon. Dit is eentje die ik zelf soms ook eens vergeet. Het is niet gemakkelijk om altijd positief te zijn. Maar als ik ga nadenken bij mijn negatieve gedachten of de gebeurtenissen die mij overkomen zijn heeft het indirect wel een positieve invloed op mezelf, al is het maar om mijzelf sterker te maken. Ook ben ik zelf iemand die vaak dingen probeert te relativeren, ik lach ook vaak met mijn eigen miserie (haha). En dat brengt voor mij persoonlijk de luchtigheid er wel in!

Praten, praten en praten

Ik was vroeger altijd het verlegen meisje, die niemand probeerde lastig te vallen met hoe ze zich voelde toen ik jonger was. Maar daar ben ik in veranderd, praten met anderen is voor mij iets heel belangrijk. Zeker wanneer je in een negatieve spiraal zit denk ik dat het goed is om eens te praten met iemand die er een andere kijk op heeft. Je mag gerust eerlijk zijn over je negatieve gevoelens of gedachten. Ook al is dat niet 'hip' in onze maatschappij. Anderen kijken vaak veel nuchterder naar jou dan jij zelf in zo een situatie. Ze zien vaak die dingen die jij net wel heel goed doet. Besef ook hierbij dat je niet de enige bent die zich slecht voelt, iedereen is wel eens in gevecht met zijn innerlijke criticus. Focus je op de mensen die je lief hebt, probeer meer te genieten en minder te bekritiseren.

If you gave your inner genius as much credence as your inner critic, you would be light years ahead of where you now stand

𝕍𝕖𝕖𝕝 𝕝𝕚𝕖𝕗𝕤,

𝕁𝕒𝕕𝕖